Belgium's Got Talent
In 2016 namen ik en Diëgo mee aan Belgium's Got Talent. Vanaf de uitzending op tv te zien was, stond mijn leven voorgoed ondersteboven! Nouja, dat stond hij al grotendeels, maar ik had écht geen idee dat deelnemen aan BGT zo'n grote impact ging hebben op mijn social media kanalen. Ondanks dat deelnemen aan dit programma voor mij alles behalve een leuke ervaring was heb ik er absoluut geen spijt van. We hebben het toch maar gedaan met twee en voor mij was het op dat moment een soort 'afsluit'. Ik wou laten zien aan Vlaanderen dat opgeven geen optie is en dat je moet vechten voor je eigen geluk.
Hoezo geen leuke ervaring?
Eerst en vooral kreeg ik vrij laat te horen dat we verder mochten naar de auditie ronde. Je krijgt namelijk een heel deel niet te zien op tv. De opnames vielen voor mij op een vrij ongelukkig moment. Mijn hondje Diëgo had ik hierdoor al enkele dagen niet gezien. Maargoed, ik en Diëgo konden alles aan dacht ik! Volle moed vertrokken ik, Diëgo en mijn twee beste vriendinnen naar de locatie. Waar tientallen mensen al in de rij stonden te wachten om naar binnen te kunnen. Ik werd met open armen ontvangen door Dimitri, iemand van de casting die mij ook erg gerust wist te stellen. Ik werd namelijk elke seconde zenuwachtiger. Je bent eigenlijk met alle deelnemers in één ruimte aan het wachten tot je wordt opgeroepen. De ene keer is het voor een interview, dan is voor foto's of om ergens op een achtergrond aanwezig te staan terwijl er andere opnames bezig waren. Ik denk dat het hier al de mist in ging voor ons beide. Ik en Diëgo werden wel héél veel gevraagd om te verschijnen. Dan moesten we touwtjespringen op de achtergrond van dansende baba yega, achter een bal aan rennen, dan eens op zijn achterste pootjes staan, naja noem maar op! Alsof ze toen al wisten dat mijn auditie viraal ging gaan op social media. Mede dankzij de stress begonnen ik en Diëgo steeds vermoeider te geraken. Plots was het aan mij voor 'het' interview. Dat zijn zeg maar de beelden die je te zien krijgt voor iemand zijn auditie begint zodat je een beetje een beeld hebt wie iemand is of waarom hij/zij aanwezig is. Laten we zeggen dat de regisseur héél graag tranen wou zien bij dit stuk. Er werd me gevraagd om over verschillende dingen te praten of vragen te beantwoorden. Dingen die me oprecht pijn deden. De tranen rolde al snel over mijn wangen. Ik voelde me zo slecht bij deze opnames. Ik wou niet dat heel Vlaanderen een jankende Lizanne op tv ging zien.
En toen? Hoe verliep de auditie?
Ik kan me herinneren dat ik vooral heel erg bang was. Omdat ik zo'n slecht gevoel had over mijn interview opnames had ik het gevoel dat ik het toen al verprutst had. Er zei continu een stemmetje in mijn hoofd "omg Liz, waar ben je aan begonnen!?" Plots werden alle deelnemers gevraagd om naar de volgende hal te gaan. Nu ging het écht beginnen. Maar ik werd tegengehouden samen met mijn twee vriendinnen. Ze vertelde me dat mijn twee vriendinnen niet mee naar binnen mochten terwijl me dit wel beloofd was. Ik voelde me lijk bleek worden, ik had hun steun zo hard nodig! Na alles geprobeerd te hebben liep ik toch alleen met Diëgo de andere hal binnen. Je kon even spieken hoe het podium er uit zag. Ik zag vooral honderden mensen zitten en dacht dat ik elk moment kon flauw vallen! Ik ging op de grond zitten om even te kalmeren. Naast me lag Diëgo, helemaal uitgeput van alle opnames. Hij kon niet meer.
Vervolgens werd ik opgehaald door Koen en Laura, die overigens erg vriendelijk waren! Met een bang hartje begonnen we dan aan de auditie. Door alle stress en emotie barstte ik al snel in tranen uit.
Je was niet door, hoe vond je dat?
Het was sowieso niet mijn bedoeling om met dit programma ver te geraken. Ik wou mijn punt duidelijk maken en dit had de jury van in het begin al door. Ik kreeg prachtige woorden van ze en toen ik het podium wou verlaten liep Niels me achterna. Hij gaf me een knuffel en vertelde over zijn vriend die ook in een verkeersongeval om het leven was gekomen. Ik had het gevoel dat ik eindelijk weer kon ademhalen. Ik was vooral erg blij dat ik er vanaf was haha!
Zou je anderen aanraden om deel te nemen?
Eigenlijk wel ja! Ik kan me voorstellen als je bijvoorbeeld heel goed kan dansen, zingen of iets anders unieks, je de dag van je leven zal hebben. Maar wees er op voorbereid als je een 'rugzakje' hebt, of je doet het voor iemand die ziek of overleden is het heel erg zwaar kan worden! Want ze proberen natuurlijk alles uit je te halen. Ik was hier emotioneel nog niet sterk genoeg voor, maar als je dat wel bent, gewoon doen!
Wat is er voor jou veranderd na de uitzending?
Ik werd vooral overal herkent! Ik werkte toen nog in Wijnegem shopping center en in bijberoep had ik toen BTL. Iedereen in de winkel staarde me aan en kwam me vertellen hoe mooi en moedig ze het vonden. En als ik in de pauze even een broodje wou gaan halen, haalde ik zelfs de broodjeszaak niet. Er kwamen continu mensen vragen of ze met me op de foto mochten. Mijn pauzeminuten waren dan al heel snel voorbij haha! Ik kan me herinneren dat ik 3 dagen mijn telefoon gewoon uit had gezet omdat mijn hoofd door draaide van alle berichten en artikels.
